پت هالووی سهم خود را از ویرانی در طول 30 سال زندگی حرفه ای به عنوان خبرنگار عکاسی دیده است: بن بست 1993 در Waco، تگزاس. بمب گذاری در سال 1995 در یک ساختمان فدرال در اوکلاهاما سیتی توسط تیموتی مک وی. و گردباد 2011 که به جاپلین، مو.
اما این آخر هفته، او در مصاحبه ای گفت، به اندازه کافی سیر شده است. هنگامی که تصاویر گرافیکی در توییتر شروع به پخش شدن کرد که قربانیان خونین تیراندازی دسته جمعی در یک مرکز خرید در تگزاس را نشان می داد که حداقل 9 نفر از جمله مرد مسلح کشته شدند، او در توییتی به ایلان ماسک، مالک توییتر، از او خواست کاری انجام دهد.
خانم خانم “این خانواده لیاقت دیدن اقوام مرده را ندارند که در توییتر پخش شده اند تا همه ببینند.” هالووی 64 ساله در مصاحبه روز یکشنبه گفت.
ام‌اس. هالووی یکی از بسیاری از کاربران توییتر بود که از این شبکه اجتماعی انتقاد کرد که پس از تیراندازی روز شنبه به تصاویر وحشتناک – از جمله کودکی که خون پاشیده شده بود – به صورت ویروسی پخش شد. اگرچه تصاویر وحشتناک در رسانه های اجتماعی رایج شده است، جایی که دوربین تلفن همراه و اتصال به اینترنت همه را به یک ناشر تبدیل می کند، ماهیت گرافیکی غیرمعمول این تصاویر باعث اعتراض مداوم کاربران شد. و آنها توجه شدیدی را به شیوه‌های تعدیل محتوای توییتر معطوف کردند، که از زمان آقای قاتل محدود شده است. ماسک سال گذشته این شرکت را تصاحب کرد.
مانند دیگر شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی، توییتر بار دیگر در موقعیتی مشابه سردبیران روزنامه‌های سنتی قرار گرفته است که با تصمیم‌گیری‌های دشوار در مورد میزان نشان دادن به مخاطبان خود دست و پنجه نرم می‌کنند. اگرچه روزنامه‌ها و مجلات عموماً خوانندگان خود را از تصاویر واقعاً گرافیکی دریغ نمی‌کنند، اما استثناهایی قائل شده‌اند، همانطور که مجله جت در سال 1955 با انتشار تصاویری از امت تیل، پسر 14 ساله سیاه‌پوستی که تا حد مرگ در سال 1955 مورد ضرب و شتم قرار گرفت، انجام داد. می سی سی پی، برای نشان دادن وحشت های جنوب دوران جیم کرو.
با این حال، برخلاف ناشران روزنامه و مجلات، شرکت‌های فناوری مانند توییتر باید تصمیمات خود را در مقیاسی عظیم اجرا کنند و میلیون‌ها کاربر را با ترکیبی از سیستم‌های خودکار و ناظران محتوای انسانی کنترل کنند.
سایر شرکت‌های فناوری مانند مادر فیسبوک، متا، و مادر اصلی یوتیوب، آلفابت، روی تیم‌های بزرگی سرمایه‌گذاری کرده‌اند که انتشار تصاویر خشونت‌آمیز را در پلتفرم‌های خود کاهش می‌دهند. از سوی دیگر، توییتر از زمانی که آقای A.S. ماسک این سایت را اواخر اکتبر گذشته خریداری کرد و کارمندان و پیمانکاران تمام وقت تیم های اعتماد و ایمنی را که مدیریت تعدیل محتوا را مدیریت می کنند، اخراج کرد. آقای. ماسک که خود را «مطلق خواه آزادی بیان» توصیف کرده است. گفت در نوامبر گذشته، او یک «شورای تعدیل محتوا» را تأسیس کرد که تصمیم می‌گرفت کدام پست‌ها باقی بمانند و کدام پست‌ها حذف شوند. او بعداً از این قول خود سر باز زد.
توییتر و متا به درخواست ها برای اظهار نظر پاسخ ندادند. سخنگوی یوتیوب گفت که این سایت شروع به حذف ویدیوی کشتار کرده است و افزود که منابع اطلاعاتی معتبر را تبلیغ می کند.
محتوای گرافیکی هرگز به طور کامل توسط توییتر ممنوع نشد، حتی قبل از آقای. ماسک زمام امور را به دست گرفت. به عنوان مثال، این پلتفرم تصاویری از افراد کشته یا مجروح در جنگ اوکراین را با این استدلال که ارزش خبری و آموزنده هستند، مجاز کرده است. این شرکت گاهی اوقات برچسب‌های هشدار یا پنجره‌های بازشو روی محتوای حساس قرار می‌دهد و از کاربران می‌خواهد تصاویر را انتخاب کنند.
در حالی که بسیاری از کاربران به وضوح تصاویر قتل عام، از جمله مهاجم کشته شده را برای ارزش شوکه کننده منتشر کردند، دیگران آنها را بازتوییت کردند تا بر وحشت خشونت با اسلحه تأکید کنند. در یکی از توییت‌ها آمده بود: «آمریکا NRA». دیگری گفت: “این از بین نمی رود.” نیویورک تایمز به پست های رسانه های اجتماعی حاوی تصاویر گرافیکی پیوند نمی دهد.
کلر واردل، یکی از بنیانگذاران آزمایشگاه آینده اطلاعات در دانشگاه براون، در مصاحبه ای گفت که شرکت های فناوری باید تمایل خود برای محافظت از کاربران خود را با مسئولیت حفظ تصاویر با ارزش خبری یا در غیر این صورت مهم متعادل کنند – حتی آنهایی که دیدن آنها ناراحت کننده است. . او تصمیم به انتشار تصویری از جنگ ویتنام از کیم فوک فان تی را که پس از انتشار عکسی از رنجش در پی یک اعتصاب ناپالم در سراسر جهان به “دختر ناپالم” معروف شد، به عنوان سابقه ذکر کرد.
او افزود که از تصاویر گرافیکی رویدادهای قابل توجه باقی می ماند که به صورت آنلاین باقی می مانند، با نوعی پوشش که کاربران را ملزم می کند محتوا را انتخاب کنند.
او گفت: این یک خبر است. «اغلب، ما این نوع تصاویر را در کشورهای دیگر می بینیم و هیچ کس پلک نمی زند. اما بعد برای آمریکایی ها اتفاق می افتد و مردم می گویند، “آیا ما باید این را ببینیم؟”
برای سال‌ها، شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی مجبور بودند با گسترش تصاویر و ویدیوهای خونین پس از خشونت وحشتناک دست و پنجه نرم کنند. سال گذشته، فیس بوک به دلیل پخش تبلیغات در کنار یک ویدیوی گرافیکی از تیراندازی نژادپرستانه در بوفالو، نیویورک، که به صورت زنده در پلتفرم ویدیویی توییچ پخش شد، مورد انتقاد قرار گرفت. مرد مسلح بوفالو ادعا کرد که از تیراندازی دسته جمعی سال 2019 در کرایست چرچ نیوزلند که حداقل 50 کشته برجای گذاشت و به طور زنده در فیس بوک پخش شد، الهام گرفته است. برای سال‌ها، توییتر نسخه‌های ویدیوی کرایست‌چرچ را حذف کرده و استدلال می‌کند که این فیلم پیام‌های خشونت‌آمیز مورد حمایت مرد مسلح را ستایش می‌کند.
اگرچه تصاویر گرافیکی تیراندازی در مرکز خرید تگزاس به طور گسترده در توییتر دست به دست می‌شود، اما به نظر می‌رسد این تصاویر در دیگر پلتفرم‌های آنلاین روز یکشنبه کمتر برجسته باشند. جستجوی کلمات کلیدی برای آلن، تگزاس، تیراندازی در اینستاگرام، فیس بوک و یوتیوب عمدتاً گزارش های خبری و ویدیوهای کمتر صریح شاهدان را به همراه داشت.
سارا تی رابرتز، استاد دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس که به مطالعه تعدیل محتوا می پردازد، بین سردبیران شرکت های رسانه سنتی و پلتفرم های رسانه های اجتماعی تمایزی قائل شد که به اخلاقیاتی که روزنامه نگاران سنتی به آن پایبند هستند – از جمله به حداقل رساندن آسیب به بیننده و دوستان و خانواده افرادی که کشته شدند.
خانم می‌گوید: «من درک می‌کنم که افرادی در رسانه‌های اجتماعی از کجا می‌آیند که می‌خواهند این تصاویر را به امید ایجاد تغییر منتشر کنند. رابرتز گفت. اما متأسفانه، رسانه های اجتماعی به عنوان یک تجارت برای پشتیبانی از آن راه اندازی نشده اند. چیزی که قرار است انجام دهد این است که از انتشار این تصاویر سود ببرد.»
رایان مک گزارش کمک کرد
