هنگامی که قایق بادبانی ریک رودریگز در اوایل این ماه با یک نهنگ در وسط اقیانوس آرام برخورد کرد، در عرض حدود 15 دقیقه غرق شد. اما نه قبل از اینکه او و سه دریانورد همکارش با لوازم ضروری و تجهیزات ارتباطی پیشرفته فرار کرده بودند.
یکی از آنها یک دستگاه ماهواره ای جیبی بود که به آقای. رودریگز تا برادرش را که هزاران مایل در خشکی دورتر بود از یک قایق نجات تماس بگیرد. این تماس باعث می‌شود که سایر ملوانان منطقه که به اینترنت ماهواره‌ای بر روی قایق‌هایشان دسترسی داشتند، برای نجات موفقیت‌آمیز تلاش کنند.
آقای “تکنولوژی زندگی ما را نجات داد.” رودریگز بعداً در حساب کاربری خود نوشت که از قایق بادبانی که او و خدمه‌اش را نجات داده بود، آیفون خود را تایپ کرد.
افراد درگیر در این نجات تقریباً 9 ساعته می‌گویند که نشان می‌دهد که چگونه فناوری‌های ماهواره‌ای جدیدتر، به‌ویژه سیستم‌های اینترنتی Starlink، که از سال 2019 توسط شرکت موشکی SpaceX اداره می‌شود، به‌طور چشمگیری گزینه‌های ارتباطی اضطراری را برای ملوانان سرگردان در دریا – و افرادی که در تلاش برای یافتن آنها هستند، بهبود بخشیده است. .
تامی جویس، یکی از دوستان آقای آقای می گوید: «همه ملوانان می خواهند کمک کنند. رودریگز که به سازماندهی عملیات نجات از قایق بادبانی خود کمک کرد. اما این کار هماهنگی و کمک به قایقرانان در مضیقه را بسیار آسان تر می کند.
به گفته این شرکت، سرویس Starlink به کشتی ها امکان دسترسی به سیگنال های ماهواره ای را می دهد که به اقیانوس ها و دریاهای سراسر جهان می رسد. اتصال مبتنی بر هزینه به ملوان‌ها اجازه می‌دهد تا به‌جای اتکا به ارسال سیگنال‌های ناراحتی به سازمان‌های امداد و نجات دولتی که از فناوری‌های ارتباطی قدیمی‌تر و مبتنی بر ماهواره استفاده می‌کنند، به تنهایی به کشتی‌های دیگر برسند.
اما نجات سریع بدون دستگاه ماهواره ای باتری دار امکان پذیر نبود. رودریگز به برادرش زنگ می زد. به گفته گارد ساحلی ایالات متحده، چنین وسایلی تنها حدود یک دهه است که توسط ملوانان تفریحی استفاده می شود. سازنده این یکی، Iridium، در بیانیه ای گفت که این دستگاه “بسیار محبوب در جامعه قایقرانی است.”
پل تتلو، مدیر عامل World Cruising Club که یک سازمان قایقرانی است، گفت: «استفاده اخیر از سیستم‌های ماهواره‌ای توانمندتر اکنون به این معنی است که ملوانان می‌توانند ناراحتی را به یک گروه چت بسته یا عمومی، گاهی اوقات به صورت آنلاین، پخش کنند و پاسخ فوری دریافت کنند. اعضا در نجات شرکت کردند.
یه حس غرق شدن
نهنگ ها به طور معمول با قایق ها برخورد نمی کنند. در یک استثنای معروف، یکی از کشتی‌های نهنگ اسکس هنگام عبور از اقیانوس آرام در سال 1820، تصادفی که یکی از الهام‌های رمان هرمان ملویل در سال 1851 با نام «موبی دیک» بود، برخورد کرد.
در آقای در مورد رودریگز، یک نهنگ سفر سه هفته‌ای با قایق بادبانی 44 فوتی او، Raindancer، از جزایر گالاپاگوس در اکوادور به پلی‌نزی فرانسه را قطع کرد. در زمان برخورد در 13 مارس، قایق با سرعت حدود 7 مایل در ساعت در حال حرکت بود و خدمه آن مشغول خوردن پیتزای خانگی بودند.
آقای. رودریگز بعداً نوشت که تماس با نهنگ – درست همانطور که تکه‌ای را در پانسمان مزرعه فرو می‌کرد – مانند برخورد با یک دیوار بتنی بود.
آلانا لیتز، دوست آقای رودریگز و یکی از ملوانان Raindancer، هفته گذشته به برنامه “امروز” NBC گفت: “احساس می کردم که این فقط یک صحنه از یک فیلم است.” این نجات پیشتر توسط واشنگتن پست گزارش شده بود.
بدنه Raindancer برای مقاومت در برابر ضربه با چیزی به بزرگی و سنگینی یک کانتینر بار تقویت شد. اما این برخورد باعث ایجاد شکاف های متعدد در نزدیکی عقب، Mr. رودریگز بعداً نوشت و آب در عرض حدود 30 ثانیه به سطح زمین رسید.
دقایقی بعد، او و دوستانش با غذا، آب و سایر لوازم ضروری از قایق فرار کرده بودند. وقتی به عقب نگاه کرد، 10 فوت آخر دکل را دید که به سرعت در حال غرق شدن است. هنگامی که خطی که کلک را به قایق می بست، شروع به تنش کرد، او آن را با چاقو برید.
این باعث شد که خدمه Raindancer در اقیانوس آزاد، در حدود 2400 مایلی غرب لیما، پرو، و 1800 مایلی جنوب شرقی تاهیتی شناور شوند.
آقای “خورشید شروع به غروب کرد و به زودی هوا تاریک شد.” رودریگز که برای مصاحبه در دسترس نبود، در گزارشی از سفری که با سایر ملوانان به اشتراک گذاشت، نوشت. و ما با یک قایق و یک قایق نجات در وسط اقیانوس آرام شناور بودیم. امیدواریم به زودی نجات پیدا کنیم.
“یک مته نیست”
قبل از Raindancer، Mr. رودریگز یک فانوس رادیویی ماهواره ای را فعال کرد که فوراً یک هشدار خطر برای مقامات گارد ساحلی در پرو، کشوری که دارای اختیارات جستجو و نجات در آن قسمت از اقیانوس آرام است، و ایالات متحده، جایی که قایق وی در آنجا ثبت شده بود، ارسال کرد.
در سال 2009، یک هلیکوپتر گارد ساحلی ایالات متحده یک خدمه قایق بادبانی را که کشتی آن با یک نهنگ برخورد کرده بود و در حدود 70 مایلی سواحل مکزیک غرق شده بود، نجات داد. اما مکان دورافتاده Raindancer نجاتی مانند آن را غیرممکن کرد. بنابراین در یک ساعت پس از غرق شدن، مقامات گارد ساحلی ایالات متحده از فناوری ارتباطات ماهواره‌ای قدیمی برای تماس با کشتی‌های تجاری در نزدیکی محل حادثه استفاده کردند.
یک کشتی در پاسخ گفت که حدود 10 ساعت با آن فاصله دارد و مایل به تغییر مسیر است. اما در نهایت این کار ضروری نبود زیرا آقای. تماس تلفنی رودریگز با برادرش راجر قبلاً یک تلاش جداگانه و موفق برای نجات را آغاز کرده بود.
آقای. برادر رودریگز با او تماس گرفت. جویس، که قایق خود، ساترن کراس، گالاپاگوس را در همان زمان ترک کرده بود و در زمان غرق شدن حدود 200 مایل از Raindancer عقب بود. از آنجایی که صلیب جنوبی یک اتصال اینترنتی به استارلینک داشت، به مرکزی برای تلاش‌های نجات تبدیل شد. جویس 40 ساله با استفاده از واتس اپ، فیس بوک و چندین اپلیکیشن گوشی هوشمند که سرعت باد، جزر و مد و موقعیت قایق را ردیابی می کنند، با قایق های دیگر هماهنگ شد.
آقای “میل نیست.” جویس که در صنعت بیوتکنولوژی کار می کند، اغلب از قایق خود، در واتس اپ به ملوانان دیگری که در آن منطقه بودند، نامه نوشت. ما در اقیانوس آرام هستیم و به این سمت می‌رویم، اما کشتی‌های نزدیک‌تری نیز وجود دارند.»
پس از انبوهی از ارتباطات، چندین قایق با بیشترین سرعت ممکن به سمت آخرین مختصات شناخته شده Raindancer حرکت کردند.
اسپیس ایکس به پرسشی درباره پوشش این سیستم در اقیانوس آرام پاسخی نداد. اما داگلاس سمپ، که بر عملیات جستجو و نجات گارد ساحلی در اقیانوس آرام نظارت می‌کند، در یک مصاحبه تلفنی گفت که کشتی‌ها تنها امسال استفاده از سرویس اینترنت Starlink را در اقیانوس آزاد آغاز کردند.
آقای. جویس گفت که اینترنت ماهواره ای کلید یافتن قایق هایی بوده است که نزدیک خدمه سرگردان بودند.
او که در یک مصاحبه ویدیویی از قایق خود در حال حرکت به سمت تاهیتی صحبت می کرد، گفت: «همه آنها از Starlink استفاده می کردند. “می توانید تصور کنید اگر ما دسترسی نداشتیم؟”
البته یک کاپیتان قایق بادبانی بدون علامت Starlink در حین نجات حضور داشت: Mr. رودریگز. پس از فرا رسیدن شب بر فراز اقیانوس آرام، او و ملوانان همکارش به روش باستانی نشستن در یک قایق نجات و امید به بهترین ها متوسل شدند.
به گفته آقای در تاریکی، باد بلند شد و ماهی های پرنده به قایق آنها پریدند. حساب رودریگز هر ساعت یا بیشتر، آنها یک تماس Mayday با یک رادیو دستی برقرار می کردند، به این امید که ممکن است کشتی از محدوده آن عبور کند.
هیچ کدام انجام ندادند. اما پس از چند ساعت دیگر انتظار مضطرب، چراغ‌های یک کاتاماران را دیدند و صدای ناخدای آمریکایی آن را شنیدند که از رادیو آنها می‌ترقید. در آن زمان بود که آنها با آرامش فریاد زدند.
