پاکستان توسط یک مسلمان نه چندان متعصب به نام محمد علی جناح تأسیس شد که مشروب نوشید و یکی از اقلیت مذهبی احمدی (اکنون تحت تعقیب) را به عنوان اولین وزیر امور خارجه کشور منصوب کرد. اما پس از آن در سال 1977، ژنرال. محمد ضیاء الحق قدرت را به دست گرفت و موجی از ملی گرایی مسلمان محافظه کار را مهندسی کرد که هنوز پاکستان را از هم می پاشد.
این کابوس من برای هند خواهد بود، زیرا شعله ور شدن آتش افراط گرایی مذهبی و نارضایتی آسان تر از خاموش کردن آن است. اما صادقانه بگویم که فکر نمی کنم هند تا این حد سقوط کند. من با ارمی باسو، یک رهبر جامعه مدنی از کلکته موافقم که دموکراسی هند از این طریق عبور خواهد کرد، همانطور که از عقب نشینی از دموکراسی در دوره ایندیرا گاندی جان سالم به در برد. هند هنوز یک سیستم فدرال دارد که به ایالت ها قدرت می دهد و مودی را محدود می کند.
به نظر من، محبوبیت خارقالعاده مودی نه تنها به عوام فریبی، بلکه به دستاوردهای واقعی نیز بستگی دارد (به علاوه، او در ادعای اعتبار برای دستاوردهایی که کمتر واقعی هستند، بسیار خوب است).
بیا توالت صحبت کنیم میلیون ها هندی هنوز اجابت مزاج باز را انجام می دهند که باعث گسترش بیماری و انگل می شود. یک نظرسنجی ملی در سالهای 2020-2021 در این ماه منتشر شد و نشان داد که 21 درصد از خانوارهای روستایی هنوز به هیچ توالت دسترسی ندارند – اما این یک پیشرفت قابل توجه از تقریباً 60 درصد بدون دسترسی در سال 2012 است. مودی از پایان دادن به اجابت مزاج باز دفاع کرده است. که شاید برای یک سیاستمدار غیرقابل وقار به نظر برسد، اما جان انسان ها را نجات می دهد.
مودی همچنین استفاده از سیلندرهای گاز را برای پخت و پز به جای سوزاندن چوب و فضولات گاو که آشپزخانه را تا حد خطرناکی دود می کند، تبلیغ کرده است. این به شدت زنان فقیر را تحت تأثیر قرار می دهد، زیرا سالانه حدود 600000 هندی در اثر این آلودگی هوای داخل خانه جان خود را از دست می دهند.
ساخت بنادر و جاده ها بهبود یافته است و مودی یک سیستم شناسایی دیجیتال و پرداخت را به کار گرفته است که روستاییان را وارد سیستم بانکی می کند. مودی دلیل اصلی این شگفتی تکنولوژیکی نیست، اما او بر گسترش آن نظارت داشت.
آلیسا آیرس، محقق هندی و رئیس دانشگاه جورج واشنگتن، گفت: «حتی مخالفان او نیز اذعان میکنند که او در توسعه اقتصادی و پروژههای زیربنایی بسیار خوب است. آیرس گفت که در اولین سال های نخست وزیری مودی، او کمتر قطبی بود و به توسعه متمایل بود.